Το άγγιγμα σου

"δεν είναι η απώλεια που πονά,
μονάχα οι πληγές της",
και πριν προλάβω να σου πω........
ένα άγγιγμα γλυκό χαϊδεύει τα μαλλιά μου,
και με τα βλέφαρα κλειστά, στεγνώνει τα όνειρά μου.

Πικρές αστραπές

Ισσοροπώ ξανά εδώ στο αόρατο σχοινί,
μες στη βροχή, μες στο φευγιό, αέρας δυνατός,
σαν κέρινο ομοίωμα να σε παρακαλώ...
κι εσύ "εκεί" χωρίς πνοή, ψυχοραγώντας να μου λες:...

Κυριακή μεσημέρι 4:14 μ.μ.

Φοβάμαι...
αν δεν μπορώ να κοιμηθώ, κάτι Τετάρτες βράδια
όταν μονάχος χάνομαι, μες στου μυαλού τα υπόγεια
όταν η αγάπη γίνεται, μίσος για μια στιγμή
κι όταν εσένα βλέπω "εκεί", φοβάμαι πιο πολύ.