Φωτογραφία 1948

Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.Φαίνετ' απ' τη ζωή μουπέρασε κήπος κάποτε.
Στο άλλο χέρικρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.Υπόνοια καμιά ότι προειδοποιούμαι γι' αλλοιώσεις,προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μουπέρασε άγνοια κάποτε.
Χαμογελώ.Η καμπύλη του χαμόγελου,το κοίλο αυτής της διαθέσεως,μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,έτοιμο.Φαίνετ' απ' τη ζωή μουπέρασε στόχος κάποτε.Και προδιάθεση νίκης.
Το βλέμμα βυθισμένοστο προπατορικό αμάρτημα:τον απαγορευμένο καρπότης προσδοκίας γεύεται.Φαίνετ' απ' τη ζωή μουπέρασε πίστη κάποτε.
Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.Φοράει στολή δισταγμού.Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι σύντροφος μου ή καταδότης.Φαίνετ' απ' τη ζωή μου πέρασ' επάρκεια κάποτε.
Συ δεν φαίνεσαι.Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,για νά' χω σταθεί στην άκρη του κρατώντας λουλούδικαι χαμογελώντας,θα πει πώς όπου να' ναι έρχεσαι.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
ζωή πέρασες κάποτε.
Κική Δημουλά